Guido Belcanto & Roland (B) 'Les Stratiers de la Chanson' GC De Wildeman Herent (10-01-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: Guido Belcanto - Roland info club: GC De Wildeman © Rootsville 2024

Een ietsje later dan de geruchtenmolen op gang kwam werden al meteen de bordjes 'Sold Out' boven gehaald. Een logisch gevolg wanneer je op een affiche twee eminence grises als Guido Belcanto en Roland komt te verenigen. Voor de try-out van dit nu al memorabel concert trokken we bijzonder hongerig naar 'GC De Wildeman' te Herent. Van bij de eerste promo schrijfsels werd de appetijt al goed aangewakkerd, maar wat er echt zou gaan volgen daar hadden we het gissen naar en dus trokken we met het 'Belcanto Army' als voortrekkers in grote getalen richting het cultuurhuis van Herent voor de onvervalste try-out van deze 'Les Stratiers de la Chanson' en waren we er zo ook voor onze bluesman Roland.

Zowel de Koning van het authentieke levenslied, Guido Belcanto en als folk- en blueszanger Roland Van Campenhout hoeven in ons kleine landje al lang geen introductie meer. Met als titel 'Les Stratiers de la Chanson' hoeven we er zelfs geen kanttekening meer bij te plaatsen dat dit een nostalgische en onvergetelijke avond zal gaan worden. Naast hun op het podium staan Ad Cominotto op accordeon en piano, Jasper Hautekiet op contrabas en Jeroen Stevens op drums.

Zo maar zonder aankondiging begonnen deze gewezen straatzangers eraan alsof het hier een echte try-out betrof. Hun opener is het instrumentale 'Harmonica Blues' waarbij Belcanto meteen zijn skills op het 'noeneke' laat bewonderen. In die typische Belcanto stijl krijgen we vervolgens 'De IJskastblues' en zo weten we al meteen dat het eerste gedeelte van deze 'Les Stratiers de la Chanson' bijzonder bluesy getint zal zijn. Zeker al wanneer beiden het daarop volgende Veaudeville bluesje 'Nobody Want's You When You're Down and Out' ten gehore brengen van Jimmie Cox uit 1923. Voor de schlagerfanaten misschien een iets wat minder bekend maar als blues fanaat was ik hiermee al meteen in mijn nopjes. Deze blues stadard werd hier vanavond zelfs mooi tweetalig gebracht.

Nog zo een oldie is dan 'Jelly Roll Baker' van Lonnie Johnson uit 1947 waarbij 'Roland' dan weer het voortouw tracht te nemen. Met een anekdote uit een Amsterdamse passage is het dan weer de beurt aan Guido Belcanto en zijn 'De Verpleegster' uit diens album 'Zeerover Zonder Boot' uit 1993. Volgens Roland werd het zo ook tijd om onze skiffle artiest 'Ferre Gringard' te eren en zo werd hier zomaar 'Drunken Sailor' 'Het Speelplein' in geslingerd.

Ook een ouwetje is ook 'De Vrouw Van De Bakker' van Belcanto uit 1989 toen nog zoekende naar romantiek. Het blijft sowieso Nederlandstalige blues. Wat dan gezegd van zijn 'Post-Coïtale Blues' uit het album 'Cavalier Seul' van 2015. Mooi om niet te zeggen zeer mooi is het volgende 'What Am I Living For'. Een rhythm 'n blues chartbuster van Chuck Willis uit 1958 waarbij de rillingen over onze armen zichtbaar werden om zo het eerste gedeelte te beëindigen met de tradional die we allemaal wel kennen en dat is 'House Of The Rising Sun'.

Ad, Jasper en Jeroen die nog volop in hun opleiding als 'Stratiers' zitten werden dan vervolgens backstage gestuurd om een drankje te gaan halen...ofzo. Aan Roland had Guido Belcanto zo gevraagd om een folksong op te diepen en dat werd volgens Roland dan een 'murder ballad' en zo kregen we hier 'out of the blue' de folksong 'Banks of The Ohio', eentje dat geschiedenis schrijft sinds de 19de eeuw en in 1927 door Clarence Horton Green als eerste op de plaat werd gezet maar helaas de dag van vandaag nog bijzonder herkenbaar is.

Vervolgens werd de band dan terug geroepen en kon zo het smartlappen gedeelte beginnen. Je zal het overal al wel gelezen hebben ook de 'Zangeres Zonder Naam' ten gehore zou worden gebracht. Met nummers van Mary 'Rietje' Servaes zouden ze hier een ganse avond kunnen vullen maar onze 'Koning van het Levenslied' koos ermee om hier meteen iedere liefhebber van het genre bij de keel te grijpen met 'Witte Rozen' van de Nederlandse Koningin van het Levenslied. Een nummer dat in de 80-ger jaren door de versie van 'Mary' voor heel wat tranen kwam te zorgen en ook hier vanavond verdwenen er meteen enkele zakdoekjes richting ooghoeken. Het hoeft gezegd dat de destijds populaire Haagse Willy Derby het nummer reeds in 1935 tussen de twee oorlogen kwam op te nemen.

Meteen maar verder op hetzelfde elan zullen deze ex-straatzangers wel gedacht hebben en op Will Tura's 'El Bandido' uit 1966 kwam de zaal dan eindelijk los en werd er links en recht al mee geneuried wat uiteindelijk resulteerde in een daadwerkelijke sing-a-long. Totaal iets anders dan en zo belanden we terug in de bluesscène van 1933 met Led Belly's 'Goodnight Irene' of ook wel 'Irene Goodnight' om niet op de zere tenen te trappen. In alle geval deze mix van smartlappen en blues was best wel te smaken hier in 'GC De Wildeman'.

Met 'La Paloma' raken Guido en Roland hier vanavond wel iedere romantische ziel helaas kan hier niet de tango skills worden geëtaleerd. Even terug in het arsenaal dan van de Belgische oldies en dat doen de heren met 'Vous Permettez, Monsieur?' van onze Italiaanse Belg 'Adamo' uit 1963. De vraag van Guido Belcanto met 'Alles Goed? want het is een try-out werd telkens weer van een positief antwoord voorzien.

De aankondiging van Roland voor het volgende nummer werd dan 'Blueberry Hill' van Fats Dynamo maar voelden we ook al aan ons water dat deze beleving aan het einde zat te komen. Als laatste keren ze dan terug naar het repertoire van Guido Belcanto met diens 'Plastic Jesus' en deze country tune kan je terugvinden op zijn album 'In de Kronkels Van Mijn Geest' uit 2021. Deze humoristische folksong uit 1957 werd verscheen hier ook over talrijke lippen van de aanwezige 'Belcanto Singers'. Het respectvolle applaus bleef zo maar aanhouden tot uiteindelijk more, we want more door de zaal galmde.

Voor de eerste bisser kregen we met 'The French Song' van Lucille Star uit 1965 eentje waarbij beide 'Stratiers de la Chanson' het bij aanvang het over eens werden dat dit moest worden gebracht. En ja hoor je voelde zo de zon opkomen boven de Herentse bergen. Dan werd het nog een volwaardige 'Belcanto Time' met de kermishit 'Plastic Rozen Verwelken Niet' en die Belgische chartbuster 'Op Het Zeildoek van de Botsauto'. The End!

Het was meer dan goed ook al was het maar een try-out ;-) Voor diegene die op de eerstvolgende concerten nog geen ticket hebben kunnen bemachtigen wordt het een plaatsje op de talrijke wachtlijsten. Niks aan te doen want vanaf morgen is het bittere ernst bij deze 'Les Stratiers de la Chanson'.

Hier in 'GC De Wildeman' komen we op 31 januari terug voor de levens blues van Buffalo Nichols. Dan is het aan onze Marcel.